Dziecko uczniem i „nauczycielem” w rzeczywistości kultury prefiguratywnej

  • Lidia Dorota Marszałek Pedagogium WSNS w Warszawie
Słowa kluczowe: kultura prefiguratywna, dialog pokoleń, dzieci, media, edukacja ustawiczna

Abstrakt

Celem artykułu jest wskazanie, jakiej rzeczywistości doświadcza współczesne dziecko i jakie jej aspekty mają główny wpływ na jego rozwój. Autorka podjęła również próbę wskazania, jakie są potrzeby dorosłych w zakresie edukacji ku stawaniu się „człowiekiem nowego świata” i w jaki sposób dominacja kultury prefiguratywnej może stwarzać szanse, aby to dzieci stały się nauczycielami i przewodnikami ludzi dorosłych we współczesnym świecie, a w konsekwencji umożliwić przywrócenie im naturalnej roli przekazicieli tradycyjnych wartości i wzorców, szanujących jednak specyfikę funkcjonowania dzieci w medialnej rzeczywistości.

Bibliografia

Błędowski, Piotr i Monika Nowakowska. 2010. Podstawy kształcenia ustawicznego. Łódź: Wyd. Ego.

Digital Virgo. 2015-2016. Raport „Smart kids. Dzieci w mobilnym świecie”. Dostęp: 1.07.1018. https://raport.digitalvirgo.pl/.

Karmolińska-Jagodzik, Ewa. 2012. Komunikacja międzypokoleniowa – rozważania wokół różnic kulturowych, Studia Edukacyjne, 21, 191-210.

Klercq, Joe. 1997. Lifelong Learning for All. Meeting of Education Committee At Ministerial Level. Paris: OECD.

Kwiek, Julian. 1997. Faktyczne i wyimaginowane zagrożenia wynikające ze stosowania mediów. W: Media a edukacja, red. Wacław Strykowski, 91-95. Poznań: Wyd. eMPi2.

Levinson, Paul. 2010. Nowe nowe media, tłum. Maria Zawadzka. Kraków: Wyd. WAM.

Lewek, Aleksander. 2003. Podstawy edukacji medialnej i dziennikarskiej. Warszawa: Wyd. UKSW.

Lulek, Barbara. 2012. Edukacja formalna i nieformalna – pomiędzy symetrią a dominacją. W: Edukacja jutra. Polityka, aksjologia i kreatywność w edukacji jutra, red. Kazimierz Denek, Aleksandra Kamińska, Władysława Łuszczuk i Piotr Oleśniewicz, 63-90. Sosnowiec: Oficyna Wydawnicza Humanitas.

Mead, Margaret. 2000. Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego, tłum. Jacek Hołówka. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.

Melosik, Zbyszko i Tomasz Szkudlarek. 1998. Kultura, tożsamość i edukacja. Migotanie znaczeń. Kraków: Wyd. Impuls.

Nesterak, Tomasz. 2015. Senior wobec przemian współczesnej rodziny. Edukacja ustawiczna dorosłych. Polish Journal of Continuing Education, 1(88), 159-166.

Półturzycki, Józef. 2004. Źródła i tendencje rozwojowe edukacji ustawicznej. E-mentor, 5(7). Dostęp: 28.11.2018. http://www.e¬-mentor.edu.pl/artykul/index/numer/7/id/97.

Reeves, Byron i Clifford Nass. 2000. Media i ludzie, tłum. Hanna Szczerkowska. Warszawa: Wyd. PIW.

Siemieniecki, Bronisław. 2006. Manipulacja – Media – Edukacja. Toruń: Wyd. Adam Marszałek.

Szarota, Zofia. 2010. Starzenie się i starość w wymiarze instytucjonalnego wsparcia na przykładzie Krakowa. Kraków: Wydawnictwo UP.

Szkudlarek, Tomasz i Bogusław Śliwerski. 1992. Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

UNESCO. 1976. Recommendation on the development of adult education adopted by the General Conference at its nineteenth session Nairobi. Data dostępu: 25.06.2019. http://www.unesco.org/education/pdf/NAIROB_E.PDF.

Opublikowane
2019-10-28
Dział
Z problematyki społeczno-pedagogicznej