Radość u źródeł rozwoju dziecka

  • Lidia Marszałek Kujawska Szkoła Wyższa we Włocławku
Słowa kluczowe: emocje, radość, dziecko, rozwój emocjonalny, edukacja

Abstrakt

Radość dziecka jest uczuciem specyficznym w swej naturze. Dziecko potrafi czerpać ją z wielu źródeł – ze spontanicznej aktywności będącej zaspokojeniem potrzeby ruchu i potrzeby poznawczej, z doświadczenia pokonywania przeszkód, z chwilowego sukcesu twórczego, z krótkotrwałych kontaktów społecznych i trwających w czasie relacji z bliskimi osobami, zabaw z rówieśnikami, kontaktów z naturą i sztuką. Jej odczuwanie leży u podstaw wszystkich pozytywnych reakcji społecznych dziecka i wzbudza pozytywne nastawienie do świata i ludzi.

Prezentowane opracowanie zmierza do scharakteryzowania źródeł i istoty dziecięcej radości oraz wskazania roli i znaczenia tego uczucia we wszechstronnym rozwoju dziecka.

Biografia autora

Lidia Marszałek, Kujawska Szkoła Wyższa we Włocławku

Doktor habilitowany, profesor Pedagogium Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Warszawie, kierownik Zakładu Edukacji Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej. Zainteresowania naukowe: edukacyjne wspomaganie integralnego rozwoju dziecka, wspomaganie rozwoju dziecka z trudnościami i deficytami, teoria wychowania, pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna, pedagogika specjalna.

Bibliografia

Ange, Daniel. 2012. O radości, tłum. Aleksandra Frej. Warszawa: Wyd. Pro Mic.
Banach, Andrzej. 1988. O szczęściu. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Chudy, Wojciech. 1996. Prawda człowieka i prawda o człowieku. W: Człowiek – wartości – sens. Studia z psychologii egzystencji, red. Kazimierz Popielski, 129-148. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.
Cudowska, Agata. 2009. Współczesne dzieciństwo w narracji terapeutycznej kultury (po)nowoczesnej. W: Dziecko w zmieniającej się przestrzeni życia. Obra-zy dzieciństwa, red. Jadwiga Izdebska i Joanna Szymanowska, 149-160. Biały-stok: Wyd. Trans Humana.
Doliński, Dariusz. 2000. Ekspresja emocji. Emocje podstawowe i pochodne. W: Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 2, red. Jan Strelau, 351-368. Gdańsk: GWP.
Drewniak, Halina. 2009. Dobrze, że jesteś: droga ku podmiotowym relacjom. W: Podmiotowość w praktyce edukacyjnej. Konteksty – działania – zagrożenia, red. Agata Popławska, 161-176. Białystok: Wyd. Niepaństwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej.
Fromm, Erich. 2000. Niech się stanie człowiek, tłum. Robert Saciuk. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Gerstmann, Stanisław. 1986. Rozwój uczuć. Warszawa: WSiP.
Korczak, Janusz. 1985. Pisma wybrane, t. 3. Warszawa: Wyd. Nasza Księgarnia.
Kunowski, Stefan. 2006. Afirmacja życia. W: Encyklopedia Katolicka, t. 1, red. Feliks Gryglewicz, Romuald Łukaszyk i Zygmunt Sułowski, 130. Lublin: TN KUL.
Lavaud, Laurent. 2004. Radość pełna nadziei. Communio, 6(144), 11-26.
Łopatkowa, Maria. 1992. Pedagogika serca. Warszawa: WSiP.
Ożóg, Kazimierz. 2016. Radość. W: Encyklopedia Aksjologii Pedagogicznej, red. Krystyna Chałas i Adam Maj, 926-928. Radom: Polskie Wydawnictwo Encyklo-pedyczne.
Sawicki, Mieczysław. 1995. Dziecko jest osobą. Szkice z teorii kształcenia i wychowania. Warszawa: Wyd. Naukowe Semper.
Schaffer, Rudolph. 2005. Psychologia dziecka, tłum. Aleksander Wojciechowski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Starnawski, Witold. 2011. Filozoficzne podstawy wychowawczego aspektu miło-ści. Roczniki Pedagogiczne, 3(39), 13-26.
Śliwerski, Bogusław. 2010. Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Tatarkiewicz, Władysław. 1962. O szczęściu. Warszawa: PWN.
Tatarkiewicz, Władysław. 1992. Pisma z etyki i teorii szczęścia, oprac. i red. nauk. Paweł Smoczyński. Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Tokarz, Aleksandra. 1991. Poczucie humoru a aktywność twórcza człowieka. Psychologia Wychowawcza, 4, 229-311.
Waloszek, Danuta. 2006. Pedagogika przedszkolna – metamorfoza statusu i przedmiotu badań. Kraków: Wyd. Naukowe UP.
Żywczok, Alicja. 2004. Wychowanie do radości życia. Warszawa: Wyd. Akade-mickie Żak.
Opublikowane
2017-03-31
Dział
Z problematyki społeczno-pedagogicznej