Niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych w świetle art. 209 Kodeksu Karnego
Abstrakt
Pojęcie podstawowych potrzeb życiowych ma charakter ocenny i w zależności od uwarunkowań społeczno-kulturalnych może być różnie interpretowane. Najczęściej niealimentacji dopuszczają się rodzice wobec dzieci. Dlatego w artykule poruszone zostało zwłaszcza zagadnienie uzasadnionych potrzeb dzieci. Są to potrzeby, których zaspokojenie pozwala dziecku żyć w warunkach odpowiadających jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształceniu. Przy czym nie chodzi tu wyłącznie o zabezpieczenie minimum egzystencji. Jeżeli dziecko ma pasje, szczególne uzdolnienia, które chce rozwijać, to zabezpieczenie tych potrzeb również należy zaliczyć do podstawowych.
Bibliografia
Hypś, Sławomir. 2013. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. W: Kodeks karny. Część szczególna, t. 1: Komentarz, red. Michał Królikowski i Robert Zawłocki, 720-790. Warszawa: C. H. Beck.
Janczukowicz, Krzysztof. 1996. Kodeks karny z orzecznictwem. Gdańsk: Lex.
Kosonoga, Jacek. 2015. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. W: Kodeks karny. Komentarz, red. Ryszard Stefański, 1325-1367. Warszawa: C. H. Beck.
Marek, Andrzej. 2010. Kodeks karny. Komentarz, Warszawa: C. H. Beck.
Siwik, Zygfryd. 2012. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. W: Kodeks karny. Komentarz, red. Marian Filar, 1029-1064. Warszawa: LexisNexis.
Szewczyk, Maria. 2012. Przestępstwo niealimentacji. W: System prawa karnego. Przestępstwa przeciwko dobrom indywidualnym, red. Jarosław Warylewski, 953-971. Warszawa: C. H. Beck.
Tobis, Aleksander. 1980. Główne przestępstwa przeciwko rodzinie, Poznań: Wyd.
Naukowe UAM.