Dzieje „Księżówki” Ewangelicko-Augsburskiej w Wiśle

Abstrakt

Odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 roku, z jednej strony rozbudzało ogromne nadzieje, z drugiej strony wymuszało twardą konfrontację oczekiwań społecznych z realiami budżetowymi odrodzonego państwa. Bardzo szybko okazało się że jednym z najważniejszych zadań do wykonania była konieczność poprawy zdrowotności narodu polskiego, zniszczonego długotrwałą wojną i latami zaborów. W trybie pilnym należało budować sanatoria, domy zdrowia i domy wypoczynkowe. Państwo liczyło na pomoc Polaków, zwłaszcza tych, którzy mieli stałe dochody. W takich okolicznościach już na początku lat dwudziestych XX wieku nauczyciele, wojskowi, policjanci, kolejarze, pocztowcy i inne grupy zawodowe zakładały stowarzyszenia i fundacje, których celem była budowa, a następnie utrzymanie w trybie dobrowolnych opodatkowań wszelkiego rodzaju ośrodków zdrowotno – wypoczynkowych. W tym ogólnospołecznym procesie uczestniczyli też kapłani różnych wyznań.

Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie okoliczności budowy i efektów działalności otwartej latem 1934 roku „Księżówki” Ewangelicko – Augsburskiej w Wiśle. Z chwilą wybuchu II wojny światowej została ona przejęta przez administrację niemiecką. Po zakończeniu działań wojennych ośrodek został „upaństwowiony”. Najpierw funkcjonowały w nim miejscowe szkoły średnie, a następnie urządzono tu pensjonat Wojewódzkiego Komitetu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Dopiero w roku 1991 – po usilnych staraniach - „Księżówka” Ewangelicko – Augsburska „powróciła” do swoich prawowitych właścicieli.