Pogląd prawosławnych rosyjskich pedagogów na metody wychowawcze według systemu pedagogicznego Johanna Friedricha Herbarta

  • Jurij Bojcheniuk Szkoła Językowa UAM, Poznań
Słowa kluczowe: metody edukacyjne J. F. Herbarta, rosyjscy prawosławni pedagodzy, religijne wychowanie dzieci, dusza, wiara, charakter, wola, nauczanie

Abstrakt

W artykule przedstawione zostały główne podstawy psychologiczne systemu wychowania dzieci według J.F. Herbarta, w których on zwraca szczególną uwagę na wychowanie charakteru dziecka w oparciu o zasady oraz potrzeby stopniowania (sześć stopni wychowania). Niektóre poglądy psychologiczne J.F. Herbarta są poddawane krytyce ze strony rosyjskich pedagogów prawosławnych. Chodzi przede wszystkim o pojęcie duszy nowonarodzonego dziecka (jako tabula rasa) oraz woli jako podlegającej wychowaniu i pragnieniu, które jakby nie istnieje niezależnie od odruchów duszy. Prawosławni pedagodzy również nie podzielają poglądu o pięciu kryteriach wychowania charakteru dziecka. A największy sprzeciw wywołuje u nich akceptowanie przez ludzi wierzących - niewierzących oraz przez sprawiedliwych - grzeszników. Opór prawosławnych pedagogów wobec stopniowania w procesie wychowania dzieci i innych twierdzeń pedagogicznych niemieckiego uczonego dotyczy w szczególności tego, iż uczucia religijne u dzieci trzeba kształcić w późniejszym okresie ich życia, i że te uczucia można przenosić z uczuć rodzinnych. Tak samo co do treści kształcenia religijnego i indywidualnej percepcji dziecka oni wyrażają odrębne zdanie, które wcale nie współbrzmi ze stanowiskiem niemieckiego pedagoga.

Bibliografia

Библия. 1973. Брюссель.
Феофан Затворник. 1994. Советы православному христианину. Москва.
Гербарт Иоганн Фридрих. 1940. Избранные педагогические сочинения. Москва.
Гербарт Иоганн Фридрих. 1895. Психология. Санкт Петербург.
Главнейшие педагогические сочинения Гербарта в систематическом изложении. 1906. Москва.
Брянчанинов Игнатий. 1989. Слово о человеке. Москва.
Брянчанинов Игнатий. 1905. Приношение современному монашеству в 7 т. Санкт Петербург.
Брянчанинов Игнатий. 1993. Письма в 7 т. Москва.
Kupisiewicz Сzesław. 1977. Podstawy dydaktyki ogólnej. Warszawa.
Лурия Александр. 1991. Маленькая книжка о большой памяти. Потерянный и возвращённый мир. Москва.
Медушевский Вячислав. 2000. Внемлите ангельскую песню. Минск.
Сорский Нил. 1997. Предание о жительстве скитском. Москва.
Онищенко Олексій. 1992. Історія християнської церкви. Київ.
Отечник,или краткое собрание изречений святых отцов о жизни христианской, составленное на основании трудов епископа Игнатия Брянчанинова. 1991. Москва.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, 1990. Poznań-Warszawa.
Православие. 2007. Лисовский П.П. (ред.). Санкт Петербург.
Рязанов В.В, Соколов П.В., 1913. История педагогических систем. Санкт Петербург.
Tatarkiewicz Władysław. 1988. Historia filozofii. Tom 1-3. Warszawa.
Ушинский Константин. 1990. Педагогические сочинения в 6 т. Москва.
Федченков Вениамин. 1991. Божьи люди. Москва.
Федченков Вениамин. 1994. На рубеже двух эпох. Москва.
Opublikowane
2016-09-30
Dział
Z problematyki społeczno-pedagogicznej