Działalność Mulierum Schola Gregoriana Clamaverunt Iusti o charakterze międzynarodowym w latach 2007-2017

Michał Sławecki

Michał Sławecki Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina; Wydział Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca

Słowa kluczowe: Mulierum Schola Gregoriana Clamaverunt Iusti, muzyka sakralna, kultura Kościoła, promocja muzyki sakralnej, śpiew gregoriański, starorzymski, ambrozjański, mozarabski

Abstrakt

Mulierum Schola Gregoriana Clamaverunt Iusti to zespół z 10-letnim stażem promocji muzyki sakralnej – najstarszej monodycznej tradycji Kościoła Zachodniego. Oprócz kompozycji z repertuaru gregoriańskiego, zespół sięga po utwory prepolifoniczne, w tym późniejsze opracowania inspirowane śpiewem gregoriańskim. Interpretacja oparta jest na najstarszych dostępnych źródłach liturgiczno-muzycznych z notacją paleograficzną, w duchu odkryć semiologicznych, zapoczątkowanych przez Dom Cardine’a. Koncerty są próbą wskrzeszenia i zachowania muzyki towarzyszącej liturgii do czasów Soboru Watykańskiego II.

Bibliografia

Albarosa, Nino. 1980. L’Associazione Internazionale Studi di Canto Gregoriano. W: Ut mens concordet voci, red. Johannes Berchmans Göschl, 17-18. St. Ottilien: EOS Verlag.

Bramorski, Jacek. 2012. Pieśń nowa człowieka nowego. Gdańsk: AM im. S. Moniuszki.

Cardine, Eugène. 1979. Semiologia gregoriana. Roma: Pontificio Istituto di Musica Sacra.

Cardine, Eugène. 1989. Vue d’ensemble sul canto gregoriano. Studi Gregoriani, 5, 7-51.

Claire, Jean. 2000. Un secolo di lavoro a Solesmes. Studi Gregoriani, 16, 7-51.

Dudkiewicz, Emilia. 2012. Promocja muzyki sakralnej w kontekście wychowania liturgicznego na przykładzie audycji emitowanych na antenie Radia Warszawa. Kultura – media – teologia, 10, 46-58.

Graduale Triplex, red. Rupert Fischer i Marie-Claire Billecocq. 1979. Solesmes: Abbaye Saint-Pierre de Solesmes.

Le codex 239 de la Bibliothèque de Laon. 1957. Solesmes: Abbaye Saint-Pierre de Solesmes.

Libellus Congressus qui de cantu gregoriano Posnaniae anno MMXI peragitur. 2011. Poznań: AISCGre.

Ratzinger, Joseph i Peter Seewald. 2005. Sól ziemi. Chrześcijaństwo i Kościół katolicki na przełomie tysiącleci. Z kardynałem Josephem Ratzingerem Benedyktem XVI rozmawia Peter Seewald, tłum. Grzegorz Sowinski. Kraków: Znak.

Ratzinger, Joseph. 2011. Sztuka i kultura umacniają naszą więź z Panem. L’Osservatore Romano, 32, 10-11.

Riché, Pierre. 1997. Karolingowie, tłum. Agnieszka Kuryś. Warszawa: Volumen.

Sławecki, Michał. 2013. Bibliografia gregoriana di Nino Albarosa (al 2014). Studi Gregoriani, 29, 83-102.

Turco, Alberto. 2004. La melodia gregoriana: forza espressiva della Parola. Roma: Torre d’Orfeo.

Turco, Alberto. 2011. Cantus recitativi. Verona: Edizioni Melosantiqua.

Turco, Alberto. 2017. Neuma i modus, cz. I, tłum. Michał Sławecki. Thesaurus Musicae Sacrae, 1, 7-48.

Una nuova sezione dell’Istituto – La scuola di semiologia gregoriana. W: Calendario per l’Anno accademico 1975-76, 38-40. 1975. Roma: Pontificio Istituto di Musica Sacra.