Twórczość fortepianowa kompozytorów polskich w latach 2000-2017 na przykładzie wybranych utworów

  • Marcin Tadeusz Łukaszewski Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie - Wydział Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca
Słowa kluczowe: fortepian, generacja, muzyka fortepianowa, postmodernizm, styl, technika kompozytorska

Abstrakt

Artykuł dotyczy polskiej muzyki fortepianowej w latach 2000-2017. W XXI wieku nastąpił wzrost zainteresowania twórców fortepianem. Wśród kilkuset napisanych utworów można wyróżnić gatunki i formy tradycyjne (jak mazurek, toccata, sonata, wariacje, preludium, etiuda, nokturn), jak i o innej formie i tytule. Utwory te można ułożyć w cztery grupy: nurt postmodernistyczny, nurt modernistyczny, nurt neomodernistyczny, nurt antymodernistyczny oraz ujęcia hybrydowe, czyli takie, w których kompozytorzy stosują dwudziestowieczne i dawniejsze (romantyczne) środki techniki kompozytorskiej. Do analiz wybrano utwory przedstawicieli nurtów: postmodernizm: Krzysztof Baculewski i Andrzej Dziadek, neomodernizm: Paweł Kwapiński, antymodernizm: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, ujęcia hybrydowe: Maciej Zieliński i Piotr Gryska. Tematyka nie doczekała się dotychczas naukowego opracowania.

Biografia autora

Marcin Tadeusz Łukaszewski, Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie - Wydział Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca

Doktor habilitowany sztuki muzycznej, prof. nadzw. na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca UMFC. Zainteresowania naukowe: polska muzyka chóralna o tematyce religijnej XX wieku, pianistyka i polska muzyka fortepianowa. Źródła finansowania badań przedstawionych w tym artykule: autor.

Bibliografia

Helman, Zofia. 1985. Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku. Kraków: PWM.

Łukaszewski, Marcin Tadeusz. 2017a. Paweł Michał Chmielnicki – utwory fortepianowe. W: Paweł Michał Chmielnicki. 2017. Piano Works, 7-10. Lisowice: Ars Musica sp. z o.o.

Łukaszewski, Marcin Tadeusz. 2017b. Inspiracje sztukami plastycznymi w polskich utworach fortepianowych XX i XXI wieku na przykładzie wybranych dzieł. Rekonesans. W: Pulchritudo delectans. Korespondencja na styku sztuk, red. Karol Klauza i Joanna Cieślik-Klauza, 103-131. Białystok: Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina.

Łukaszewski, Marcin Tadeusz. 2013. Fortepianowe formy wariacyjne kompozytorów polskich 1900-2010. Dzieje gatunku i technika wariacyjna. Warszawa: Musica Sacra Edition.

Mumenthaler, Marco i Heinrich Mattle. 2001. Neurologia. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner.

Peryt, Maria. 2015. Postmodernizm się skończył. Warszawa: UMFC.

Podhajski, Marek. 2005. Periodyzacja. W: Kompozytorzy polscy 1918-2000, t. 1: Eseje, red. Marek Podhajski, 185-205. Gdańsk: Akademia Muzyczna im. S. Moniuszki, Warszawa: Akademia Muzyczna im. F. Chopina.

Przech, Violetta. 2004. Polska twórczość na fortepian solo 1956-1985. Nowatorskie kierunki i techniki. Bydgoszcz: Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego.

Rutkowska, Anna. 2005. Postmodernizm. W: Kompozytorzy polscy 1918-2000, red. Marek Podhajski, t. 1: Eseje, 283-295. Gdańsk: Akademia Muzyczna im. S. Moniuszki, Warszawa: Akademia Muzyczna im. F. Chopina.

Strzelecki, Paweł. 2006. „Nowy romantyzm” w twórczości kompozytorów polskich po roku 1975. Kraków: Musica Iagellonica.

Szwajgier, Krzysztof. 2008. Obrazy dźwiękowe muzyki unistycznej. Inspiracja malarska w twórczości Zygmunta Krauzego. Kraków: Akademia Muzyczna.

Tomaszewski, Mieczysław. 2000. Interpretacja integralna dzieła muzycznego. Rekonesans. Kraków: Akademia Muzyczna.

Turczyńska, Magdalena. 2011. Andrzej Dziadek – Piano Music, omówienie do płyty CD, 5-7. Warszawa: Acte Préalable AP0215.

Opublikowane
2018-04-21
Dział
Z problematyki historycznej