Znaczenie streetworkingu w systemie pomocy społecznej
Abstrakt
Streetworking to profesjonalnie świadczona pomoc osobom, które pozostają poza systemem pomocy społecznej. Osoby wykonujące ten zawód docierają do osób wykluczonych lub zagrożonych wykluczeniem społecznym (dzieci ulicy, osoby bezdomne, żebrzące, prostytuujące, popełniające czyny karalne). Miejscem ich pracy jest ulica, piwnice, galerie handlowe, ale też internet, w którym współczesny człowiek spędza coraz więcej czasu, szukając niejednokrotnie odpowiedzi na trudne pytania i oczekując potrzebnego wsparcia. W artykule przedstawiam najważniejsze założenia streetworkingu oraz opinie studentów pracy socjalnej, jak i samych streetworkerów na temat tej formy pracy i jej miejsca w systemie pomocy społecznej.
Bibliografia
Białożyt, Katarzyna. 2014. Streetworking jako metoda działania pracownika socjalnego. Roczniki Teologiczne, 59, 1, 217-225.
Dec, Joanna. 2012. Poradnictwo dla osób z grup marginalizowanych – streetworking. Studia Poradoznawcze, 1, 129-141.
Dębski, Maciej. Streetworking jako przejaw prospołeczności. E-przewodnik streetworkingu. Dostęp: 28.09.2017. http://www.ab.org.pl/e-przewodnik/index.html.
Dubois, Brenda i Karla K. Miley. 1996. Praca socjalna 1, tłum. K. Czekaj. Warszawa: Wydawnictwo Interart.
Kamiński, Aleksander. 1976. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej w pracy socjalnej. Warszawa: Instytut Wydawniczy CRZZ.
Kamiński, Tadeusz. 2017. Poza instytucją pomocy społecznej – uzupełniające i alternatywne obszary realizacji pracy socjalnej w Polsce. W: O (wyzwaniach) współczesnej pracy socjalnej. Nowe problemy – zmiana – transgresja, red. Barbara Kromolicka i Aneta Jarzębińska, 103-121. Szczecin: Wydawnictwo Volumina.pl Daniel Krzanowski.
Kromolicka, Barbara i Aneta Jarzębińska. 2017. Wstęp. W: O (wyzwaniach) współczesnej pracy socjalnej. Nowe problemy – zmiana – transgresja, red. Barbara Kromolicka i Aneta Jarzębińska, 7-19. Szczecin: Wydawnictwo Volumina.pl Daniel Krzanowski.
Międzynarodowy przewodnik metodologiczny po streetworkingu na świecie. Dostęp:
10.2017. http://www.praktycy.org/osos/osos_przewodnik_metodologiczny.pdf.
Petrella, Riccardo. Miasta dla wszystkich obywateli. Rzecz o ogrodnikach tworzących nową przyszłość dla ludzkości. W: Międzynarodowy przewodnik metodologiczny po streetworkingu na świecie. Dostęp: 7.10.2017. http://www.praktycy.org/osos/osos_przewodnik_metodologiczny.pdf.
Podręcznik streetworkera bezdomności, red. Maciej Dębski i Anna Michalska. 2012.
Gdańsk: Pomorskie Forum na rzecz Wychodzenia z Bezdomności.
Przewodnik streetworkera, oprac. Anna Bałchan i Magdalena Lasota. 2010. Katowice-Opole: Stowarzyszenie PoMOC dla Kobiet i Dzieci im. Marii Niepokalanej.
Radlińska, Helena. 1961. Pedagogika społeczna. Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Szluz, Anna. 2017. Formy zatrudniania streetworkerów. Roczniki Teologiczne, 64, 1, 143-153.
Szluz, Beata. 2014. Streetworking jako nowa forma interwencji i pracy z osobami wykluczonymi społecznie. Seminare. Poszukiwania naukowe, 35, 2, 101-111.
Tarka-Rymarz, Katarzyna. 2016. Motywy wyboru pracy wolontariusza streetworkingu. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio J, Paedagogia-Psychologia, 29, 1, 89-103.
Ustawa o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 (Dz.U. 2004 nr 64 poz. 593).
Wasilewska-Ostrowska, Katarzyna. 2014a. Networking jako przykład socjalnej profilaktyki uzależnień wśród dzieci i młodzieży. W: Wielowymiarowość bezpieczeństwa środowiska wychowawczego, red. Tomasz Biernat i Janusz Gierszewski, 99-107. Chojnice: Certus s.c.
Wasilewska-Ostrowska, Katarzyna. 2014b. Partyworking jako przykład pracy socjalnej opartej na strategii profilaktycznej. W: Praca socjalna z osobą uzależnioną i jej rodziną. Wybrane problemy, red. Katarzyna Wasilewska-Ostrowska, 310-320. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
Żukiewicz, Arkadiusz. 2012. Praca socjalna w ośrodku pomocy społecznej – na przykładzie MOPS Kraków. W: Praca socjalna w służbie ludziom, red. Arkadiusz Żukiewicz, 201-234. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.
