Komunikacja pastoralna w aspekcie wspólnotowym

  • Jan Przybyłowski
Słowa kluczowe: komunikacja pastoralna, teoria i praktyka pastoralna, wspólnota, przemiany religijne, zagubienie, dojrzałość chrześcijańska, miłość

Abstrakt

Artykuł omawia problemy nowej komunikacji pastoralnej, która powinna mieć wymiar wspólnotowy. Komunikacja pastoralna jest dzisiaj znaczącym obszarem badań teologii pastoralnej, której celem jest poznanie życia i działalności współczesnego Kościoła. Współcześni chrześcijanie bardzo często są zalęknieni i zagubieni. Z tego powodu nauczanie Ewangelii nie przynosi spodziewanego owocu. Dlatego nauka Chrystusa powinna być głoszona we wspólnocie, w której ludzie doświadczą miłości i odnajdą sens i cel swojego życia.

Biografia autora

Jan Przybyłowski

Prof. Jan Przybyłowski, priest of Włoclawek diocese; completed studies in the field of pastoral theology at the Catholic University of Lublin and habilitated at Cardinal Stefan Wyszynski University in Warsaw. Przybyłowski received the title of theology professor on 25 January 2011; since 2002, head of the Department of Pastoral Theology and Auxiliary Sciences at UKSW; author of several dozen scientific articles and several books.

Bibliografia

Borg, James. 2011. Język ciała. Siedem lekcji komunikacji niewerbalnej. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.

Encyklopedia socjologii, edited by Władysław Kwasiewicz. 1999. Vol. 2. Warszawa: Oficyna Naukowa.

Franciszek. 2013. Adhortacja apostolska “Evangelii gaudium.”

Goddijn, Walter. 1966. “Rola kapłana w Kościele i w społeczeństwie.” In Ludzie – wiara – Kościół. Analizy socjologiczne, edited by Bohdan Cywiński, 205-222. Warszawa: Znak.

Golka, Marian. 2008. Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo (dez)informacyjne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

II Nadzwyczajne Zgromadzenie Generalne Synodu Biskupów. 1985. “Relacja końcowa «Kościół kierowany przez Słowo Boże sprawuje Tajemnice Chrystusa dla zbawienia świata».” L’Osservatore Romano (dodatek do numeru 10-12): 4.

Jan Paweł II. 1979. Encyklika “Redemptor hominis.”

Jan Paweł II. 1992. Adhortacja apostolska “Pastores dabo vobis.” Jan Paweł II. 1995. Encyklika “Ut unum sint.”

Jan Paweł II. 2003. Adhortacja apostolska “Ecclesia in Europa.”

Jan XXIII. 1962. “Przemówienie podczas uroczystego otwarcia Soboru Watykańskiego II (11.10.1962).” Acta Apostolicae Sedis 54: 792.

Kalinowski, Mirosław. 1998. “Duszpasterstwo młodzieży.” In Duszpasterstwo specjalne, edited by Ryszard Kamiński and Bogusław Drożdż, 21-38. Lublin: Alta 2.

Kamiński, Ryszard. 1987. “Parafia wspólnotą wspólnot.” In Kościół w służbie człowieka, edited by Janusz Mariański, 203-217. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne.

“Kazanie bł. Izaaka, opata klasztoru Stella (Kazanie 31) «Wyższość miłości».” In Liturgia Godzin, vol. 3, 160-161. Poznań: Pallottinum.

Knapp, Mark L. and Judith A. Hall. 2000. Komunikacja niewerbalna w interakcjach międzyludzkich. Translated by Leszek Śliwa. Wrocław: Wydawnictwo ASTRUM.

Komunikowanie się w marketingu, edited by Henryk Mruk. Warszawa: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne.

Leathers, Dale G. 2007. Komunikacja niewerbalna. Zasady i zastosowanie. Translated by Magdalena Trzcińska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe

PWN.

McQuail, Denis. 2007. Teoria komunikowania masowego. Translated by Marta Bucholc and Alina Szulżycka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Michalik, Józef. 1992. “«Stare i nowe» w duszpasterstwie młodzieży.” Communio 3: 115-128.

Podgórecki, Adam. 1962. Charakterystyka nauk praktycznych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Rak, Romuald. 1986. “Duszpasterstwo w Kościele po II Soborze Watykańskim.” Ateneum Kapłańskie 464: 97-112.

Ratzinger, Joseph. 1990. Kościół – Ekumenizm – Polityka. Translated by Lucjan Balter. Poznań-Warszawa: Wydawnictwo Pallotinum.

Saussure, Ferdinand de. 2002. Kurs językoznawstwa ogólnego. Translated by Krystyna Kasprzyk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Słomińska, Janina. 1986. Mechanizmy i funkcje grup młodzieżowych. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.

Słownik encyklopedyczny informacji, języków i systemów informacyjnowyszukiwawczych, red. Wiesław Babik et al. 2002. Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich.

Sobór Watykański II. 2002. “Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym «Gaudium et spes». In Sobór Watykański II. Konstytucje, Dekret, Deklaracje, 526-606. Poznań: Pallottinum.

Szentmártoni, Mihály. 1995. Psychologia pastoralna. Translated by Dominika Prokulska. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy.

Watykański Sekretariat Jedności Chrześcijan, Sekretariat dla Niechrześcijan, Sekretariat dla Niewierzących, Papieska Rada do spraw Kultury. 1988. “Sekty albo nowe ruchy religijne. Wyzwanie duszpasterskie.” In Maurice C. Burrell and John Allan. Nie wszyscy są jednego ducha. Translated by Włodzimierz Czausow, 3-6.Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.

Wojtyła, Karol. 1974. “Rodzina jako «communio personaraum».” Ateneum Kapłańskie 395: 347-361.

Opublikowane
2017-07-07
Dział
Z problematyki teologicznej